‘Hoi Ollie !!!’, roept Koo, terwijl Ollie langs zijn huisje loopt. Maar het is net of Ollie hem niet hoort, Ollie loopt steevast verder. Koo wil weten wat Ollie doet en hij gaat achter hem aan. ‘Ollie….Ollie wacht nou even’, roept Koo ongeduldig.
Dan blijft Ollie staan en wacht even op Koo. Ollie stopt snel zijn rechterhand achter zijn rug als Koo dichterbij komt. ‘Wat doe je Ollie?’, vraagt Koo nieuwsgierig. ‘Oooh,niets bijzonders hoor’, zegt Ollie een beetje giegelend. ‘Waarom heb je dan je hand achter je rug?’, vraagt Koo terwijl hij probeert te kijken waarom Ollie zijn hand verbergt. Maar Ollie is te groot en te dik voor Koo om achter zijn rug te kijken. ‘Ik wil je wel vertellen wat ik in mijn hand heb als je belooft om tegen niemand te zeggen,ok?’, zegt Ollie tegen Koo. Koo knikt tegen Ollie en antwoord: ‘Ok Ollie, ik beloof dat het ons geheim blijft’.
Ollie haalt heel langzaam zijn hand te voorschijn en laat het dan aan Koo zien. ‘Kijk…..’,zegt Ollie,.. ‘Dit heb ik van mama afgepakt toen we een spelletje deden’. ‘Ik zie niks,ik zie alleen je duim zitten tussen je wijsvinger en je middelvinger’, zegt Koo een beetje boos tegen Ollie. ‘Het is niet mijn duim !!!’, zegt Ollie nu ook een beetje boos, ‘Het is de neus van mama’. ‘Laat dan eens van echt heel dichtbij bekijken’, vraagt Koo aan Ollie. ‘Dat is goed ,maar we moeten oppassen dat de neus niet valt, want mama wil hem straks weer terug hebben voordat ze boos word’, antwoord Ollie.
Dan legt Ollie zijn hand in hand van Koo om de neus van zijn mama te laten zien. ‘Ik weet het nu zeker’, zei Koo tegen Ollie, ‘Het is niet de neus van je mama, de neus van je mama is veel groter dan de neus die je daar vast hebt in je hand’. Ollie kijkt heel verdrietig naar zijn hand en heel langzaam vallen er tranen uit zijn ogen. ‘Ik heb echt waar de neus van mama afgepakt, mama heeft het zelf tegen mij gezegt hoor’, huilt Ollie.
Doordat Ollie veel verdriet heeft glijdt heel langzaam zijn duim tussen zijn vingers weg en dan …. Ollie kijkt verschrikt naar zijn hand wanneer hij ziet dat de neus weg is. ‘De neus……..de neus is weg….waar is toch de neus van mama?’, vraagt Ollie met huilende stem aan Koo. ‘Help me zoeken Koo, alsjeblieft help me zoeken naar de neus van mama’, smeekt hij aan Koo. Samen kijken ze naar de grond, onder de struiken, langs de bomen maar vinden de neus van mama niet.
Op dat moment komt Miesje het muisje langs geslopen en kijkt heel verbaasd naar Ollie en Koo die nog steeds lopen te zoeken. ‘Wat doen jullie daar?’ ,vraagt Miesje terwijl ze steeds dichterbij komt geslopen. ‘We zoeken naar de neus van mama’, antwoorden Ollie en Koo tegelijk. ‘Zal ik helpen zoeken?’, piept Miesje met haar zachte stem. ‘Ja dat is goed’, zegt Ollie snikkend tegen Miesje. ‘Dank je wel hoor voor het helpen’. Ollie, Koo en Miesje gaan samen zoeken naar de neus van mama. Ze zoeken tussen het hoge gras, ze kijken bij de waterkant en ook kijken ze onder alle steentjes die op de weg liggen. Maar ze vinden de neus van mama niet en Ollie word alsmaar verdrietiger en huilt met dikke tranen.
‘Hoe ziet de neus van mama er eigenlijk uit, ik heb de neus nog nooit gezien’ ,piept Miesje. Ollie doet zijn hand richting Miesje en zegt dan met trillende stem: ‘Mama haar neus past precies tussen deze twee vingers in, kijk maar eens’. Dan schuift Ollie heel langzaam zijn duim weer tussen de wijsvinger en zijn middelvinger in. ‘Zie je Miesje?’, huilt Ollie, ‘zo ziet mama haar neus er uit in mijn hand’. Koo springt op en roept tegen Ollie en Miesje: ‘Ik weet waar mama haar neus is’. Hij loopt heel blij naar Ollie en Miesje en wijst dan naar de hand van Ollie. ‘Je hebt de neus van mama weer gevonden Ollie,kijk maar goed in je hand’.
Ollie kijkt met verbaasde ogen in zijn hand en ja hoor,daar ziet hij de neus van zijn mama. Hij begint te dansen en te springen en roept blij: ‘Ik heb de neus van mama,ik heb de neus van mama’.
