Lila en Lolo zitten samen aan de kleine tafel in Lila’s woonkamer. Ze maken elk een verjaardagskaart voor de buurvrouw. Het is erg stil want Lila en Lolo zijn ingespannen aan het werk.
Plotseling horen ze een vreemd geluid. Het lijkt wel een soort gekras. “Wat is dat voor geluid?” bibbert Lolo. “Ik weet het niet. Sssst. Misschien horen we het weer,” fluistert Lila. Lila en Lolo knijpen de lippen stijf op elkaar en spitsen hun oren. Krrrrrsssssss. Ze springen allebei snel recht. “Ik ben bang,” klappertandt Lolo. “Sssst,” beveelt Lila. “Je moet stil zijn. We gaan het geluid zoeken.” Lila loopt voorop en Lolo volgt haar op de voet. Opnieuw horen ze krassen. “Waar komt het vandaan ?” beeft Lolo. “Ik denk dat het van uit de keuken komt,” zegt Lila en ze sluipt erop af. Met een ruk trekt ze de deur open en …… Neen, niets te zien. “Ben je wel zeker dat het van die kant komt ? Ik denk eerder dat het geluid vanuit de hal komt,” zegt Lolo met een angstige blik.
Op de toppen van hun tenen sluipen ze naar de hal. Daar verstoppen ze zich tussen de jassen aan de kapstok en wachten. Krrrrrrrsssssss. Nu weet Lila het zeker :”Het komt uit de kelder!” Langzaam kruipen ze op handen en voeten naar de kelderdeur. Het gekras wordt luider. “Het komt van achter de kelderdeur!” piept Lolo. “Ik doe ze open,” fluistert Lila dapper. Ze legt haar hand op de deurknop. Voorzichtig draait ze de knop om en……ROEFF….. daar spurt Minou, de poes van de buurvrouw, uit de kelder. Lila is opgelucht : “Het was Minou maar.” “Stomme poes,” moppert Lolo. “Hij heeft ons nogal laten schrikken.” “Minou heeft ons mooi beetgenomen!” giert Lila. Nu moet Lolo ook een beetje lachen. “Ja,” glimlacht hij. “Minou heeft ons mooi beetgenomen!”
Samen werken ze de verjaardagskaart voor de buurvrouw af en op iedere kaart zetten ze een kattenpoot. Als herinnering aan Minou.
