Het is slecht weer. De regen valt met bakken uit de hemel en het waait erg hard. Maar daar hoog in de bergen, staat een mooi kasteel waar het heel fijn en warm is. Overal branden kaarsjes en lampen, en in verschillende kamers brand een lekker warm vuur in de openhaard. Het is het huis van Sinterklaas. Hij woont hier met al zijn Pieten en natuurlijk met zijn trouwe schimmel.
Sinterklaas en de Pieten hebben het allemaal erg druk. Het duurt nu niet lang meer, totdat ze weer naar Nederland mogen. Daar wachten al die lieve kinderen, die erg zoet zijn geweest dit jaar. De Pepernoot Pieten zijn begonnen met het bakken van strooigoed. De Inpak Pieten pakken de cadeautjes mooi voor jullie in. En de Wegwijs Pieten zoeken de route uit, waarlangs ze moeten varen. Enz. enz. Iedereen heeft zo zijn eigen taak.
Ook in de gymzaal is het erg druk. De Acrobaat Pieten zijn druk aan het oefenen met koprollen en bokje springen. Normaal gesproken zijn hier ook de Pieten druk aan het trainen, die misschien de cadeautjes mogen rondbrengen. Maar nu even niet! Al deze Pieten zitten in een grote kring om Sinterklaas heen. Ze zijn allemaal erg zenuwachtig, want Sinterklaas gaat zometeen vertellen wie ermee mogen naar Nederland, om pakjes te gaan bezorgen. Alle Pieten willen dat wel, want wat is nou leuker dan cadeautjes te brengen bij al die kinderen?
Sinterklaas zit op zijn grote stoel. Hij haalt de lijst te voorschijn met de namen van Pieten die mee mogen naar Nederland. ‘Mooi,’ zegt Sinterklaas. ‘Als jullie er allemaal zijn, dan kan ik beginnen met het opnoemen van de namen.’ De spanning stijgt in de zaal. En daar komen de namen van de Pieten die mee mogen. Wat willen ze allemaal graag mee. Behalve de kleine Marco! Hij hoopt dat zijn naam niet wordt genoemd. Hij is nog maar net van de Pietenschool en kan dit jaar voor eerst mee naar Nederland. Maar hij wil eigenlijk helemaal niet! Een tijdje geleden was Marco nog druk aan het oefenen. Hij was altijd erg fanatiek, want hij wou ook wel cadeautjes bezorgen. Totdat Marco van een oefendak viel. Dat deed behoorlijk pijn en Marco moest er zelfs een beetje van huilen. Geen wonder, want Marco had zijn been gebroken!
Toen zijn been eenmaal weer beter was, wou Marco het dak niet meer op. Hij was bang! Marco durfde dit niet tegen de Meester Piet te zeggen. Hij zei daarom maar, dat zijn been altijd nog een beetje pijn deed. Marco ging toen maar kunstjes oefenen en snoepgoed leren strooien. Dit vond hij ook erg leuk. Toch dachten Sinterklaas en Meester Piet, dat Marco wel weer het dak op wou! ‘Marco.’ Marco schrikt op. ‘Oh nee, nu moet ik mee naar Nederland om cadeautjes rond te brengen,’ denkt Marco. ‘Als ik nu vertel, dat ik niet het dak op durf, dan lacht iedereen mij uit.’ Hij moest nu echt kiezen: of Sinterklaas vertellen dat hij de daken niet meer op durft, of meegaan en maar hopen dat hij het dak niet op hoeft en mag strooien. Marco koos voor de tweede optie. Marco besluit dus om niets te zeggen en mee te gaan naar Nederland.
Of Marco ook echt naar Nederland gaat en bij jou cadeautjes komt langsbrengen is dus nog de vraag. We wachten af en we houden jullie op de hoogte!
