Ken je Marloes Pardoes al?
Neehee?
Nou, dan zal ik haar snel aan je voorstellen.
Marloes Pardoes is een meisje met twee hele eigenwijze staartjes. In die staartjes heeft ze altijd mooie strikken. Iedere dag een andere kleur.
Marloes is heel aardig hoor en ook best grappig. Alleen, Marloes Pardoes kan niet tegen haar verlies. Of het nu met hinkelen of knikkeren is, of wanneer ze een spelletje met mamma speelt, Marloes Pardoes moet en zal altijd winnen. Tsja kijk, dat is natuurlijk een probleem want je kan nu eenmaal niet altijd winnen. Soms verlies je ook wel eens. Gewoon omdat een ander beter is of meer geluk heeft. Het kan van alles zijn eigenlijk. Wanneer je verliest heb je gewoon pech gehad. Dan probeer je het de volgende keer weer. Maar Marloes Pardoes niet. Die maakt er echt een probleem van wanneer ze keertje verliest. Dan gaat ze schreeuwen of huilen en heel hard met haar voeten op de grond stampen. Dat staat raar joh. Je zou het eigenlijk eens moeten zien, want je lacht je rot.
Vandaag doet Marloes Pardoes mee aan de zandkastelenwedstrijd. Op het strand mogen alle kinderen een zandkasteel bouwen. Wie het mooiste zandkasteel bouwt wint de eerste prijs. Je snapt natuurlijk wel dat Marloes wil winnen. Als de bel gaat mogen de kinderen beginnen. Ze hebben dan precies een uur de tijd om een zandkasteel te bouwen. En ja hoor…. ding ding ding, daar gaat de bel.
Alle kinderen gaan snel aan de slag. Marloes ook. Met het puntje van haar tong uit haar mond en met rode wangen gaat ze snel beginnen aan het mooiste zandkasteel dat iemand ooit heeft gezien. Een beetje water erbij, want dan plakt het zand goed. Dan zand in het emmertje om de torens van het kasteel te bouwen. Daarna mooie schelpen om het kasteel te versieren. Zo, dat is dat en Marloes veegt het zand van haar handjes. Ze gaat staan en loopt nog eens om het zandkasteel heen. Tevreden lacht ze, want ze weet heel zeker dat haar zandkasteel de mooiste van de wereld is. Ja, ze zal de wedstrijd zeker winnen.
Als Marloes om zich heen kijkt ziet ze dat iedereen bijna klaar is. De juryleden lopen al rond. Die gaan kijken wie het mooiste kasteel heeft gebouwd. Ook bij het kasteel van Marloes komen ze een kijkje nemen. Ze zeggen nog niets. Dat doen ze straks pas bij de prijsuitreiking. Eerst moeten ze alle zandkastelen eens goed bekijken.
Het wachten op de prijsuitreiking duurt Marloes veel te lang. Ze kan niet wachten tot ze eerste prijs in ontvangst kan nemen. Weet je wat de hoofdprijs is? Een nieuwe fiets. Marloes weet zeker dat ze de fiets gaat winnen. Dan spreekt de jury door de microfoon: ‘jongens en meisjes, we gaan bekend maken wie de eerste prijs heeft gewonnen, maar we beginnen met nummer drie.’
‘Nummer drie is geworden Marieke van de Berg en nummer twee is geworden Jeroen Bestman. En dan nu jongens en meisjes, de nummer één……’ Nu komt het, denkt Marloes, nu gaan ze mijn naam roepen… En de winnaar is ……. ‘Janneke Jansen!’
‘Neeeeeeeeee,’ schreeuwt Marloes Pardoes. ‘Dat kan niet. Mijn zandkasteel is het allermooiste. Ik moet winnen!’ Marloes Pardoes is heel boos. Ze begint te schreeuwen en te springen en te stampen met haar voeten. Ze stampt zelfs haar eigen zandkasteel kapot. Eerst is iedereen heel stil. Alle jongens en meisjes schrikken een beetje van Marloes. Maar dan moet iedereen lachen. Marloes Pardoes doet ook zo raar. Ze staat te springen en te stampen alsof ze een boze stier is. Het ziet er echt heel grappig uit. Marloes heeft eerst niet in de gaten dat iedereen om haar moet lachten. Dan merkt ze dat iedereen naar haar kijkt. Ze schrikt er van.
Marloes rent naar huis en verstopt zich op haar kamer. O, o, wat heeft ze gedaan? Ze gaat op haar bed liggen om eens goed na te denken. Het was ook wel heel erg kinderachtig om zo te gaan schreeuwen en te stampen. Het zal inderdaad wel een heel gek gezicht zijn geweest. Marloes moet nu eigenlijk ook een beetje om zichzelf lachen. Ik moet ook niet zo boos worden. Volgende keer probeer ik het gewoon weer. Misschien win ik dan wel. Ach, en fiets heb ik toch al.
En zo neemt Marloes Pardoes zich voor om niet meer zo kinderachtig te doen als ze verliest.
