Het waait buiten. Wolkenwind kan het niet laten. Af en toe laat hij zelfs regendruppels vallen. Maar Zonnevrouw wil zich ook laten zien.Alleen vandaag lukt dat haar niet.
‘Hé, Wolkenwind, ga eens aan de kant!’ Wolkenwind geeft geen antwoord en blaast vrolijk verder. Zonnevrouw probeert het nog een keer: ‘Ga je nou nog aan de kant!!’ ‘Waarom zou ik?’, moppert Wolkenwind, ‘ik ben net zo lekker bezig.’ Alles laten waaien is toch stoer, denkt hij er nog achteraan. ‘Het is koud beneden en ik wil het warm maken’, gaat ze verder en hoopt dat hij wil luisteren.
Maar Wolkenwind wil echt niet luisteren en laat alles waaien en waaien. Hij kan gewoon niet stoppen. ‘Ik moet dit doen’, mompelt hij zacht, ‘ik kan niet anders.’ Hij hoopt maar dat ze het niet hoort, want ze mag niet weten, dat hij niet kan stoppen. ‘Toch wil ik dat je nu ophoudt met waaien’, zegt ze met een strenge stem. Want ze wil niet boos op hem worden.
Waarom houdt hij nou niet op? Ze denkt even na en stelt voor: ‘Als ik 10 minuten mag, dan lukt het waaien straks veel beter. Echt waar!’ Wolkenwind kijkt haar eens aan en ze knikt heel hard met haar hoofd. ‘Echt waar!’, zegt ze nog een keer. Wolkenwind weet niet of hij haar moet geloven. Hij zou het kunnen proberen. Hij moet wel, want anders komt zij erachter. ‘Oké dan’, lukt het hem te zeggen, ‘ik zal stoppen, maar dan ook niet meer dan 10 minuten.’ ‘O, dank je wel’ en ze begint meteen te stralen.
Wolkenwind gaat aan de slag en probeert te stoppen. Maar het wil niet lukken. ‘Probeer het nog maar eens’, moedigt Zonnevrouw hem aan. ‘Het lukt je wel.’ ‘Natuurlijk lukt het mij’, snauwt hij terug en spant zich opnieuw in. Maar hoe hij ook probeert, zelfs de tweede keer lukt het niet. Wolkenwind begint een beetje bang te worden. Nou moet ik het haar vertellen, denkt hij, of zal ik het nog een keer proberen. Alles lukt in drie keer, zei zijn moeder altijd. Hij haalt diep adem en… : Het lukt, het lukt’, juicht Zonnevrouw.
Wolkenwind kijkt met grote ogen naar beneden. Hoe is het mogelijk? Het i s hem gelukt! Heel even komt er een glimlach op zijn gezicht. Hij kijkt dan gauw de andere kant op. Zonnevrouw mag niet het zien. Meteen zet hij zijn stoere gezicht weer op en zegt: ‘Natuurlijk lukt het mij, het is zo makkelijk.’ Maar het is al te laat. Zonnevrouw heeft het wel gezien en ze lacht terug. Dan begint Wolkenwind ook te lachen en laat haar veel langer stralen dan 10 minuten!
